ข้าม เจาะทะลวงไปเจาะทะลวงมา แต่ละครั้งล้วนมีคนล้มตายลง แต่ เหตุการณ์สู้รบยังไม่ยุติ
คราครั้งนี้เซึ่ยสินกับพวกล้วนไม่หยุดยั้งยืนดู เห็นทั้งสองฝ่ายเข่น ฆ่าจนตาแดงฉาน พวกมัน
ที่นอนเป่าลม intex 6 ฟุตจึงหลีกเลี่ยงจากสมรภูมิ อ้อมไปยังพื้นที่ที่ สงเคราะห์ผู้ได้รับความเดือดร้อน สุดท้ายพบเห็นคนเลี้ยงสัตว์ซาว ตาร์ตาร์พากันมุ่งหน้าไปยังค่ายสงเคราะห์ผู้ได้รับความเดือดร้อน พอ เรียกพวกมันเช้ามาสอบถามดูค่อยทราบว่าขบวนทัพที่เข่นฆ่ากันทั้งสอง ล้วนเป็นชนเผ่าปูเหลี่ยวเท่อ สาเหตุที่เข่นฆ่ากันเองคือรับประทานเสบียง หมดสิ้นแล้ว
การอพยพของแคว้นตาร์ตาร์ครั้งน!ด้รับความสูญเสียอย่างใหญ่ หลวง เสบียงที่อาลู่ไถเก็บสะสมไว้พอถูกเผาวอดวาย พวกมันก็ตกอยู่ใน จุดอับ ที่ผ่านมาประสบสภาพขาดแคลนเสบียง วิธีแก้ไขของพวกมันคือ อพยพทั้งชนเผ่า ใช้กำลังแย่งชิงเสบียงของซนเผ่าอื่น และแย่งชิงพื้นที่ เลี้ยงสัตว์สำหรับผ่านฤดูหนาวจากอีกฝ่าย
ยังมีอีกวิธีหนึ่งคือจัดทัพม้ารุกลํ้าพื้นที่ของซาวฮั่น ปล้นชิงเสบียง และหญ้า แต่ตอนนี้จางจวิ้นนำทัพใหญ่เหลียวตงประจำการอยู่ที่ชายแดน ท่านคิดปล้นชิงเสบียงและหญ้า มิสู้ขวางดาบเชือดคอตายจะหมดจดกว่า
เห็นผู้คนที่ห็วโหยแข็งตัวตายยิ่งมายิ่งมาก
ที่นอนเป่าลม friday ความตับแค้นของคน เลี้ยงสัตว์ยิ่งมายิ่งรุนแรง บารมีของผู้นำชนเผ่ายิ่งมายิ่งตกตรลง แต่ว่า พวกมันไม่ยอมรับการจัดการกับสำนักเหลียวตงลูชิอ เหล่าผู้นำซนเผ่ายัง มีชีวิตอยู่ได้ แต่คนเลี้ยงสัตว์ทั่วไปไม่สามารถอยู่สืบไป มีผู้คนจำนวน หนึ่งตัดสินใจออกจากซนเผ่าไปขอเข้าร่วมกับสำนักเหลียวตงตูซือ แต่ ผู้นำชนเผ่าไหนเลยยอมอนุญาต ตังนั้นการเข่นฆ่ากันเองจึงเปิดฉากขึ้น
ติงอวี่กลัวเชี่ยสินเกิดเวทนาจิตขึ้น จึงกล่าว “โทอกง ท่านอย่าได้ เห็นว่าพวกมันตอนนี้น่าเวทนา เมื่อถึงเวลาที่หมัดของพวกเราไม่แข็ง แกร่งกว่าพวกมัน พวกมันยังจะดุร้ายกว่าสุนัขป่าอีก แม้กระทั่งตอนนี้ หากมิใข่มีทัพวา
ลาจ่อคุกคามอยู่เบื้องหน้า ส่วนทัพใหญ่เหลียวตงเราตั้ง ทัพอยู่ด้านหลัง ท่านเข้าใจว่าพวกมันจะไม่รุก
ที่นอนเป่าลม 3.5 ฟุตรานชาวบ้านพวกเรา หรือ?”
เซี่ยสินเหลือบมองมันแวบหนึ่ง คล้ายยิ้มคล้ายไม่เชิงยิ้ม
บนทุ่งหิมะก่อกระโจมหลังแล้วหลังเก่าตั้งเป็นค่าย ที่หน้าค่าย มีหลุมตักม้า หลังหลุมตักม้าไข้หิมะนํ้าแข็งก่อตั้งเป็นป้อมปราการ สร้าง สะพานข้ามหลายสะพาน หัวสะพานตั้งเครื่องกีดขวาง ใจกลางค่ายเป็น คลังเสบียง เกีบรัก!ทเสบียง ทั่วทั้งค่ายล้วนสาละวนวุ่นวาย
ทั้งไพร่พลที่ถึออาวุธยาวลาดตระเวน เจ้าหน้าที่แจกเสบียง คน เลี้ยงสัตว์ที่ขออนุเคราะห์ ยังมีวัวและแพะที่ถูกกั้นอยู่ในคอก ส่วนใน กระโจมใหญ่ข’องขุนนางป้ที่นอนเป่าลม intexเจิ้งชีอแห่งเหลียวตงว่านซื่ออวี้ยืนอยู่ตรง กลาง ยังมีขุนนางบุ๋นกับที่ปรึกษาอีกหลายคน รอบข้างรายล้อมด้วย เหล่านักศึกษา นักศึกษาทุกคนล้วนพลุ่งพล่านดาลเดือด ส่งเลียงรื่าร้อง วุ่นวาย
ว่านซื่ออวี้ต้องนึกเสียใจ ครุ่นคิดขึ้น ‘ช่างไม่สมควรนำหนอนตำรา โง่งมเหล่านี้มาจริงๆ’