เขาโบกมือพลางเอ่ย
”ก็แล้วกันไปแต่เพียงเท่านี้เถอะ แม้เขาจะปฎเสธไม่ยอมพนัน ท่าตัว เป็นอันธพาล แต่อะไรอภัยที่นอนเป่าลม บิ๊กซีให้กันได้ก็อภัยให้กันซะ อย่าให้ผู้อื่นนึกว่าพวกเรา วางอ่านาจข่มเหงคน”
เยี่ยเจาเก็บดาบ “จริงของท่าน”
ซย่าอวี้จนใช้ภาพวาดปลอมม้วนนั้นตีหัวท่านลู่ ถอนหายใจยาวเหยียด เฮือกหนึ่งและกล่าวปลอบอย่างอ่อนโยน
•อย่าเสิยใจไปเลย แพ้ชนะในบ่อนพนันเป็นเรื่องธรรมดา เจ้าก็รับเงิน เล็กๆ น้อยๆ นี้ไปสร้างเนื้อสร้างตัวใหม่ซะ ถงเรื่องใหญ่โตปานไหนก็ไม่มื ขวากหนามใดที่ช้ามม่านไปมืได้ อย่าเสียใจมากเกินไปจนคิดนั้นเด็ดขาด แม่นํ้าฉินน่ะเย็นมากเลยนะ”
ใต้หล้านี้ยังมีคนที่ตาช้ากว่าคนผู้นี้อืกหริอ
ท่านลู่เดือดดาลจนเลือดลมตีกลับ กระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง
ซย่าอวี้จนเดืนอาด ๆ ยกขบวนกลับ ไม่แม้แต่จะมองเลนตมบนพื้นแม้แต่ แวบเดืยว พอเดนถงหน้าประดู เขาก็เอาที่นอนเป่าลม chilindoเหรียญอีแปะกับเศษเงินตำลึงโปรย ให้ชาวเมืองบนถนนที่มุงดูอยู่ด้วยความสนใจ และหยีบตั๋วเงินสองร้อยตำลึง ใบหนึ่งล่งให้ทหารคนสนึฑที่เอื่ยเจาพามาเอาไปดื่มชา
เขาก้มหัวมุดเช้าไปในเกี้ยว ยังมิทัน’ได้’นั่งดีๆ นางก็ตามเช้ามา ทั้งยัง อื่นมือมาตรงหน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ ■ค่าเหนึ่อยของช้าล่ะ?”
“มีปัญญาแค่นื้ยังจะมีหน้าเปีนแม่ทัพใหญ่!” ซย่าอวี้จิ่นปัดมีอเยี่ยเจาออก อย่างแรง ดึงตั๋วเงินสองพันตำลึงออกมายื่นให้อันดังซึ่งตามรับใช้อยู่ข้างกาย “ไปที่ร้านเหล่าเกาก่อน แอบยัดเยยดตั๋วเงินให้เขา แล้วซื้อเนื้อแพะกับเอ็นแพะ มาอย่างละห้าชั่ง จากนั้นค่อยพาคนไปบอกเขาอีกทีว่าช้าท้องเดินเพราะ กนเนื้อแพะที่เขาป^ง พังร้านเขาให้ราบลักตั้ง ตบหน้าเขาลักฉาดสองฉาด ไล่ออกไปจากเมืองหลวงทั้งครอบครัว บอกเขาว่าขนกลับมาอีกล่ะก็เจอเมื่อไร โดนดีเมื่อนั้น!”
อันดังรับทราบแล้วพาคนไปทำงาน
เยื่ยเจาเงิยบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยซื้น
“ท่านก่อเรื่องเช่นนื้ขน รอ๋องไม่น่าจะปะติดปะต่อได้รวดเร็วว่าท่านกับ เหล่าเกาเปีนสหายกัน ทว่าเขามีใช่คนโง่เขลา คงเฉลึยวใจได้ในเวลาไม่นาน ที่นอนเป่าลมนักแต่ก็ตามหาตัวเหล่าเกาไม่พบแล้ว เกรงว่าจะระบายความโกรธแคนทั้งหมด ลงที่ท่าน”
“ก็แค่เล่นพนันกันเท่านั้น สุนัขที่ตัวเองเลี้ยงไว้ไม่เอาไหน เขาจะท่าอะไร ช้าได้ กล่าวตามตรง นับแต่เมื่อสองปีก่อนที่จักรพรรดิท่าพระทัยแข็งโบยช้า ยี่สิบไม้และถูกพระพันปีดุด่าอีกครึ่งชั่วยาม พระองคก็ถอดพระทัยไปแล้ว ที่นอนเป่าลม ลาซาด้าขอแค่ช้าไม่ก่อเรื่องใหญ่ซื้นก็จะทรงไม่ยุ่ง คนยื่นไม่เล่นงานช้าจนเปีนเรื่องใหญ่ ก็จะทรงไม่ยุ่งเช่นกัน” ชย่าอวี้จนกล่าวอย่างขัดเคอง “ฉะนั้นคนถ่อยกลุ่มนั้น ถึงได้กล้าเยาะเย้ยถากถางช้าต่อหน้า”